Zasada działania zaworu kulowego

W korpusie zaworu zamontowana jest kulka wykonana z polerowanej stali nierdzewnej, na osi prostopadłej do osi rurociągu. Kula posiada otwór, którego średnica jest równa średnicy podłączonego rurociągu lub zbliżona do niego.

W pozycji otwartej osie rurociągu i otworu pokrywają się, a po obróceniu kuli o 90° oś otworu przesuwa się do płaszczyzny prostopadłej do kierunku przepływu, blokując przekrój przepływu ścianą kuli.

Uszczelnienie między polerowaną powierzchnią kuli a korpusem zapewniają pierścienie końcowe z fluoroplastu, które są dociskane do kuli za pomocą śrub mocujących lub sprężyn talerzowych.

Kulkowe zawory są sterowane za pomocą dźwigni, przekładni, siłowników pneumatycznych lub elektrycznych.

Sterowanie za pomocą dźwigni (rękojeści) stosuje się do zaworów o średnicy nominalnej mniejszej niż DN125, a w przypadku większych średnic, ze względu na wysokie siły potrzebne do zamknięcia, montowane są napędy przekładniowe.

Kulkowe zawory z napędem elektrycznym są stosowane do regulacji dwupozycyjnej, zdalnego sterowania armaturą znajdującą się w trudno dostępnych i oddalonych miejscach oraz do automatyzacji procesów technologicznych.

Kulkowy zawór jest armaturą odcinającą; nie jest przeznaczony do proporcjonalnej regulacji przepływu i nie powinien być używany przy częściowym obrocie kuli. W przeciwnym razie, szczelność przepływu nie zostanie zapewniona ze względu na ścieranie kuli.

Do otwarcia kulkowego zaworu potrzebny jest obrót wału o 90°, co wymaga dużego momentu obrotowego; dlatego napędy elektryczne do kulkowych zaworów są wyposażone w mechanizmy przekładniowe o dużym przełożeniu, co znacznie komplikuje konstrukcję i zwiększa koszt napędu.

pytanie : komentarz : opinia